بنما رخ چو ماهت که ز دل برد از طغرل احراری غزل 241

1 بنما رخ چو ماهت که ز دل برد قرارم بکشا ز غمزه تیری که جگر کند فگارم

2 قلمم که کاتب صنع به ازل نمود طغراء رقم نخست عشقت بنوشت در کنارم

3 اگر از عبیر زلفت خبری صبا بیارد به نوید مژده او من زار جان سپارم

4 چه شود خرامی ای گل سوی گلشن محبت به رهت ز دیده آبی زده چشم اشکبارم

5 الم سموم هجرت به خزان دهد گلم را به تصور وصالت ز خزان دمد بهارم

6 نه تصوریست دیگر به دل حزین طغرل که به جز هوای عشقت ز همه نموده عارم