بیته گلشن چو زندان بچشمم از باباطاهر دوبیتی 146

1 ز عشقت آتشی در بوته دیرم در آن آتش دل و جان سوته دیرم

2 سگت ار پا نهد بر چشمم ای دوست بمژگان خاک راهش رو ته دیرم

1 غم عالم همه کردی ببارم مگر مو لوک مست سر قطارم

2 مهارم کردی و دادی به ناکس فزودی هر زمان باری ببارم

1 مو آن آزردهٔ بی خانمانم مو آن محنت نصیب سخت جانم

2 مو آن سرگشته خارم در بیابون که هر بادی وزد پیشش دوانم

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی