1 بصحرا در یکی دیوانه بودی که چون دیوانگیش اندر ربودی

2 بسوی آسمان کردی نگاهی بدرد دل بگفتی یا الهی

3 ترا گر دوست داری نیست پیشه ولی من دوستت دارم همیشه

4 ترا گر چه بوَد چون من بسی دوست بجز تو من نمی‌دارم کسی دوست

5 چگونه گویمت ای عالم افروز که یک دم دوستی از من درآموز

6 چنان می‌زی، که هر دم صد جهان جمع ز شوق او چو پروانه‌ست زان شمع

7 اگرچه نه بعلت می‌توان یافت ولیکن هم بدولت می‌توان یافت

8 اگر یک ذره دولت کارگر شد به سوی آفتابت راهبر شد