بهر کس گر درآیی خوبی از بابافغانی شیرازی غزل 196

1 بهر کس گر درآیی خوبی رخسار کی ماند نهالی کاینچنین باشد گلش بر بار کی ماند

2 مرا خاریست در دل از تمنای گل رویت برآور حاجت من در دلم این خار کی ماند

3 برون آرم ز چنگ میفروشان خرقهٔ تقوی چنین رختم گرو در خانهٔ خمار کی ماند

4 تویی در دل چو جان و خون بهم آمیخته با هم کسی کاین باده در جامش بود هشیار کی ماند

5 معاذالله بدینسان گر تو فردا در جواب آیی ملامت رفتگان را بر زبان گفتار کی ماند

6 نشان دامن پاکست روز افزونی حسنت وگرنه خوبی ده روزه این مقدار کی ماند

7 ز حسن بیزوالت ایکه شد خلقی خریدارت اگر اندک زمانی باشد این بازار کی ماند

8 خیال شمع رویت گر نباشد در نظر ما را شب غم روشنی در دیدهٔ بیدار کی ماند

9 مکن منع فغانی گر بود مست از می وحدت کسی کاین باده در جامش بود هشیار کی ماند