بنگر ز صبا دامن گل چاک شده، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 4

1 چندان که نگاه می‌کنم هر سویی در باغ روان است ز کوثر جویی

2 صحرا چو بهشت است ز کوثر کم گوی بنشین به بهشت با بهشتی رویی

1 می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد و اندیشه هفتاد و دو ملت ببرد

2 پرهیز مکن ز کیمیایی که از او یک جرعه خوری هزار علت ببرد

1 بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم، در زیر زمین نهفتگان می‌بینم؛

2 چندان‌که به صحرای عدم می‌نگرم، ناآمدگان و رفتگان می‌بینم!

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.