1 تویی، شها، که جهان را به جاه تو طربست اعطای کف تو ارزاق خلق را سببست

2 جهان ز جاه رفیع تو همچو جنت شد اگر طرب کند امروز، موسم طربست

1 زین سینهٔ پر آتش و زین دیدهٔ پر آب دردا ! که گشت قاعدهٔ عمر من خراب

2 از بیم غرق و حرق نیابد مرا همی در سینه هیچ شادی و در دیده هیچ خواب

1 جانا، دلم ز فرقت تو خون همی شود و اندوه من ز عشق تو افزون همی شود

2 خون کرده ای دلم ، نه نخستین کسی منم کندر فراق تو دل او خون همی شود