1 بگل خطت چو نقابی ز مشک ناب انداخت هزار شاهد فتنه ز رخ نقاب انداخت

2 مه رخ تو که سر زد خط از خواشی آن هزار ناوک طعنه بر آفتاب انداخت

3 دمید تا خط چون شب ز روی چون روزت زمانه دیده بخت مرا بخواب انداخت

4 بمردن از غم دل رسته بودم آن لب لعل حیات داد مرا باز در عذاب انداخت

5 هوای چین جبینت هزار موج بلا بآب دیده نم دیده پر آب انداخت

6 ز رشک بر دل خون گشته سوختم صد داغ چو خالهای لبش عکس در شراب انداخت

7 چه ممکن است ثبات از فضولی بی دل چنین که شوق تو او را در اضطراب انداخت