1 بیغما برد دین و دل که دست انداز نازست این نهادم سر بکف منهم که تسلیم نیازست این

2 غم جانسوز عاشق از نهفتن فاش می گردد زخویش آتش برآوردم گل اخفای رازست این

3 گیاه و برق را با هم چه آمیزش، سرت گردم بمن آمیختی آخر نشان احترازست این

4 بلا پرورده ای باید که دارش در بغل گیرد اناالحق گفت اگر منصور لاف امتیازست این

5 باین بی برگ و سامانی چو دولاب کهن دایم سراپا زاری و اشکم چه سامان نیازست این

6 نهال حسرت ما هم بهاری می کند آخر نمود از استخوان مغزم گل سوز و گدازست این

7 مبادا سرکشد جائیکه نتوانیش باز آری گذشت از کشور دلها چه مژگان درازست این

8 چه سود از اشکریزی سر بزانوی غم ار ننهی ندارد اجر چندانی وضوی بی‌نمازست این

9 کلیم از هند اگر دستان رفتن می زند، ایدل نسازی خارج آهنگش که آهنگ حجازست این