چون آینه نورخیز از ملک‌الشعرا بهار رباعی 733

1 گویی علامت بشر اندر جهان‌، غم است آن کس که غم نداشت نه فرزند آدم است

2 شاعر پیمبری است خداوند او شعور کاو از خدای خویش همه روزه ملهم است

1 ای که در هر نیکوئی آراسته یزدان تو را جمله داری خود، چه گویم این تو را یا آن تو را

2 کرده یزدانت همی انباز با حور بهشت وانچه‌بخشد حور را بخشیده صدچندان تو را

1 خانم آن نیست که جانانه و دلبر باشد خانم آنست که باب دل شوهر باشد

2 بهتر است از زن مه‌‌طلعت همسرآزار زن زشتی که جگرگوشهٔ همسر باشد