ای چون هستی برده دل من به هوس از سنایی غزنوی رباعی 213

1 انعم‌الله صباح ای پسرا وقت صبح آمده راح ای پسرا

2 با می و ماه و خرابات بهار خام خامست صلاح ای پسرا

1 منم که دل نکنم ساعتی ز مهر تو سرد ز یاد تو نبوم فرد اگر بوم ز تو فرد

2 اگر زمانه ندارد ترا مساعد من زمانه‌را و تو را کی توان مساعد کرد

1 با من بت من تیغ جفا آخته دارد صبر از دل من جمله برون تاخته دارد

2 او را دلم آرامگه‌ست و عجبست این کارامگه خویش برانداخته دارد