ای چون هستی برده دل من از سنایی غزنوی رباعی 213

1 ای ز عشقت روح را آزارها بر در تو عشق را بازارها

2 ای ز شکر منت دیدار تو دیده بر گردن دل بارها

1 دگر گردی روا باشد دلم غمگین چرا باشد جهان پر خوبرویانند آن کن کت روا باشد

2 ترا گر من بوم شاید وگر نه هم روا باشد ترا چون من فراوانند مرا چون تو کجا باشد

1 تا گل لعل روی بنمودست بلبل از خرمی نیاسودست

2 دیرگاهست تا چو من بلبل عاشق بوستان و گل بودست