چون لاله خودیم آتش خرمن خویش از کلیم رباعی 78

1 هر کس بقبله ای کرد روی نیاز خود را هند و صنم پرستد، من سرو ناز خود را

2 نگذاشت آستانش در جبهه ام سجودی بی سجده می گذارم اکنون نماز خود را

1 آن سرو روان تا بگلستان گذری داشت پروانه صفت گل هوس بال و پری داشت

2 دل از خم زلف تو برون رفت و نگفتی کاین حلقه ماتمزدگان نوحه گری داشت

1 هنوز طره او تا کمر نیامده است ز پیچ و تاب رگ جان خبر نیامده است

2 باعتماد، سرین را بآن کمر مسپار که مور خازن تنگ شکر نیامده است