چون لاله خودیم آتش خرمن خویش از کلیم رباعی 78

1 رفتن ز درت کار من دل نگران نیست گر کشته شوم خونم از آن کوی روان نیست

2 با تیر بلا چون هدفم روی گشاده گر کوه شود درد غم عشق گران نیست

1 چشمت بفسون بسته غزالان ختن را آموخته طوطی ز نگاه تو سخن را

2 پیداست که احوال شهیدانش چه باشد جائیکه بشمشیر ببرند کفن را

1 ز تیغش چاک شد دل چون نهان سازم غم او را گریبان پاره شد گل را، کجا پنهان کند بو را

2 سپهر دون در فیض آنچنان بسته است از عالم که سیلاب بهاری تر نمی‌سازد لب جو را