چون مهره بروی تخته نردیم از عنصری بلخی رباعی 57

1 ای پری روی آدمی پیکر رنج نقاش و آفت بتگر

2 تیرگی مر خط ترا بنده است روشنایی رخ ترا چاکر

1 بخار دریا بر اورمزد و فروردین همی فرو گسلد رشته های درّ ثمین

2 ز آب پاک دهان پر ستاره دارد ابر ز باد پاک شکم پر ستاره دارد طین

1 ای بر سر خوبان جهان بر سرهنگ پیش دهنت ذرّه نماید خرچنگ