چون دو زلفین تو کمند بود از سنایی غزنوی غزل 129

1 چون دو زلفین تو کمند بود شاید ار دل اسیر بند بود

2 گوییم صبر کن ز بهر خدا آخر این صبر نیز چند بود

3 خواجه انصاف می بباید داد با چنین رخ چه جای پند بود

4 سرو را کی رخ چو ماه بود ما را کی لب چو قند بود

5 می ندانی که پست گردد زود هر کرا همت بلند بود

6 هر که معشوقه‌ای چنین طلبد همه رنج و غمش پسند بود