چون دلبران ز زلف از ابراهیم شاهدی دده غزل 56

1 چون دلبران ز زلف سیه تاب می‌دهند دل را نشان ز صورت قلّاب می‌دهند

2 پیکان به آتش دل من سرخ می‌کنند چون سرخ شد به خون جگر آب می‌دهند

3 گویند روی خویش نماییم بتان به خواب ما را بدین بهانه چه خوش خواب می‌دهند

4 آن خال‌های سوخته از تابش رخت بر آتش دو گونهٔ مرا تاب می‌دهند

5 گه زلف افکنند به رخ گه بر افکنند ما را فریب در شب مهتاب می‌دهند

6 گفتند شاهدی ز گدایان این در است این سلطنت ببین که در این باب می‌دهند