چون دلبران ز زلف سیه تاب می‌دهند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 چون دلبران ز زلف سیه تاب می‌دهند دل را نشان ز صورت قلّاب می‌دهند
2 پیکان به آتش دل من سرخ می‌کنند چون سرخ شد به خون جگر آب می‌دهند
3 گویند روی خویش نماییم بتان به خواب ما را بدین بهانه چه خوش خواب می‌دهند
4 آن خال‌های سوخته از تابش رخت بر آتش دو گونهٔ مرا تاب می‌دهند
5 گه زلف افکنند به رخ گه بر افکنند ما را فریب در شب مهتاب می‌دهند
6 گفتند شاهدی ز گدایان این در است این سلطنت ببین که در این باب می‌دهند
ادامه توضیحات شاعر