چون شامِ قدر بر همه مستور از قصاب کاشانی غزل 147

1 چون شامِ قدر بر همه مستور می‌شود زین روی پای تا به سرش نور می‌شود

2 می‌خواستم رهی به تو نزدیکتر به خود تا می‌روم ز خویش رهم دور می‌شود

3 مرهم بنه ز نیش که جای خدنگ او زخمی است کز معالجه ناسور می‌شود

4 گر چینی دلم ز خدنگ نگاه تو گردد چو خاک، کاسه فغفور می‌شود

5 مظلوم بعد مردن ظالم رسد به فیض ماری چو مرد روزی صد مور می‌شود

6 قصاب دید چون خم ابروی یار گفت رزقش حواله از دم ساطور می‌شود