چون دل شب حاملهٔ مهر از امیرخسرو دهلوی مثنوی 48

1 ای جهانی بنده چون من مر ترا نیست چون من بنده دیگر ترا

2 دل چو نطفه در رحم خون می خورد تا چرا زاد این چنین مادر ترا

1 بگشاد صبح عید ز رخ چون نقاب را بنمود ساقی آن رخ چون آفتاب را

2 اینک رسید وقت که مردان آب کار گردان کنند هر طرفی کار آب را

1 افسوس ازین عمر که بر باد هوا رفت کاری به جهان نی به مراد دل ما رفت

2 خورشید من از اوج جوانی چو برآمد بس ذره سرگشته که بر باد هوا رفت