چون دل شب حاملهٔ مهر از امیرخسرو دهلوی مثنوی 48

1 رخ چو عید تو دل برد بهر قربان را ازین نشاط به یکجا دو عید شد جان را

2 مرا تو عیدی و از انتظار تو امشب به دیده آب نبود این دو طفل گریان را

1 ای باد، برقع برفگن آن روی آتشناک را وی دیده گر صفرا کنم آبی بزن این خاک را

2 ای دیده کز تیغ ستم ریزی همی خون دمبدم یا جان من بستان ز غم، یا جان ده این غمناک را

1 زهی بریخته بر لاله مشک سارا را شکسته رونق خورشید گوهر آرا را

2 اگر ز روی تو شمع هدایتی نبود ز تیرگی که برون آورد نصارا را؟