چون گشت با تو ما را پیوند از اوحدی مراغه‌ای غزل 70

1 چون گشت با تو ما را پیوند دل زیادت گر هجر ما، گزینی، دوری ز حسن عادت

2 شبهاست تا دلم را تب دارد از غم تو آه! از تو، گر نیایی روزی بدین عیادت

3 طبعت به طالع ما شد تند و تیز، ارنه زین بیشتر نبودی بدمهر و بی‌ارادت

4 عشقی که نیست برتو، حربیست بی‌غنیمت عیشی که نیست با تو، دینیست بی‌شهادت

5 هر چند نیست با ما مهر تو در ترقی هر لحظه با تو ما را شوقیست در زیادت

6 شاگرد صورت تست آیینه در لطیفی کین می‌کند تجلی و آن میکند اعادت

7 چندان که جور خواهی بر جان من همی کن کز بندگان نیاید کاری به جز عبادت

8 باشد که: اوحدی را از غیب دست گیرد آن کس که واقفست او بر غیب و بر شهادت