گشته چون آینه روشن دل بی‌کینه از قدسی مشهدی غزل 49

1 گشته چون آینه روشن دل بی‌کینه ما تا فتد عکس جمال تو در آیینه ما

2 غمزه‌ات ناوک بیداد نیاورده به زه دل به خون گشته ز مژگان تو در سینه ما

3 گرمی سلسه عشق ز داغ دل ماست گوهر درد برد عشق ز گنجینه ما

4 عشق پیوسته به تعلیم جنون مشغول است رسم آزادشدن نیست در آدینه ما

5 دوش بودیم ز وصل تو چو قدسی محروم هست تا روز جزا حسرت دوشینه ما