چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 653

1 چون بر رخ ما عکس جمال تو برآید بر چهره ما خاک چو گلگونه نماید

2 خواهم که ز زنار دو صد خرقه نماید ترسابچه گوید که بپوشان که نشاید

3 اشکم چو دهل گشته و دل حامل اسرار چون نه مهه گشتست ندانی که بزاید

4 شاهیست دل اندر تن ماننده گاوی وین گاو ببیند شه اگر ژاژ نخاید

5 وان دانه که افتاد در این هاون عشاق هر سوی جهد لیک به ناچار بساید

6 از خانه عشق آنک بپرد چو کبوتر هر جا که رود عاقبت کار بیاید

7 آیینه که شمس الحق تبریز بسازد زنگار کجا گیرد و صیقل به چه باید