چون بدنامی به روزگاری افتد از عطار نیشابوری مختارنامه 73
1 چون بدنامی به روزگاری افتد مرد آن نبود که نامداری افتد
2 گر دُر خواهی ز قعرِ دریا طلبی کان کَفْک بود که با کناری افتد
1 چون بدنامی به روزگاری افتد مرد آن نبود که نامداری افتد
2 گر دُر خواهی ز قعرِ دریا طلبی کان کَفْک بود که با کناری افتد
