چون امیدم بریده نیست از خاقانی شروانی قطعه‌ 180

1 زآتش اندیشه جانم سوخته است وز تف یارب دهانم سوخته است

2 از فلک در سینهٔ من آتشی است کز سر دل تا میانم سوخته است

1 من ندانستم که عشق این رنگ داشت وز جهان با جان من آهنگ داشت

2 دستهٔ گل بود کز دورم نمود چون بدیدم آتش اندر چنگ داشت

1 در عشق تو عافیت حرام است آن را که نه عشق پخت خام است

2 کس را ز تو هیچ حاصلی نیست جز نیستیی که بر دوام است