چون شمع خودم آتش پیراهن خویش از کلیم رباعی 77

1 ابر را دیدیم چون ما چشم گریانی نداشت برق هم کم مایه بود از شعله سامانی نداشت

2 با مسیحا درد خود گفتیم پرسودی نکرد زانکه چون بیماری چشم تو درمانی نداشت

1 آنکه زخمی از زبان او نخوردم سوسنست وانکه بر عیبم ندوزد چشم بدبین سوزنست

2 رخصت سیر جهان می خواستم از عقل، گفت اهل عزلت را سفر از یاد مردم رفتنست

1 دائم گله چرخ دلاورد زبان چیست گر ناوک خاری رسدت جرم کمان چیست

2 بیباکی آن غمزه خونریز از آن است کز تیر نپرسند که تقسیر کمان چیست