چون ناله ز جور تو ستمگر از طبیب اصفهانی غزل 94

1 چون ناله ز جور تو ستمگر نکند کس؟ هرچند کند ناله و باور نکند کس

2 آن جامه که از خون جگر تر نکند کس در کوی تو شرطست که در بر نکند کس

3 خم در قدحم ریز که در میکده عشق آن به که می از شیشه به ساغر نکند کس

4 گر سوخت دلت عشق به آتشکده بشتاب کاین سوختگی چاره به کوثر نکند کس

5 بنمای به من رخ که دم بازپسین است حیفست که نظاره دیگر نکند کس

6 آسوده چنانند شهیدان تو در خاک ترسم که شود محشر و سر بر نکند کس

7 در انجمن ما که سرایش همه خونست ظلمست که از باده لبی تر نکند کس

8 مائیم و طبیب و در میخانه که آنجا اندیشه‌ای از گردش اختر نکند کس