چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2755

1 چون عشق کند شکرفشانی در جلوه شود مه نهانی

2 بینی که شکر کران ندارد خوش می‌خوری و همی‌رسانی

3 می‌غلط به هر طرف که غلطی بر سبزه سبز بوستانی

4 گر ز آنک کله نهی وگر نی شاهنشه جمله خسروانی

5 آن را بینی که من نگویم زیرا که بگویمت بدانی

6 چون چشم تو وا کنند ناگه بر شهر عظیم آن جهانی

7 ماننده طفل نوبزاده خیره نگری و خیره مانی

8 تا چشم بر آن جهان نشیند چاره نبود از این نشانی

9 بگریز به نور شمس تبریز تا کشف شود همه معانی