چون یوسف باد از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 129

1 نقد گنج کنت کنزا را طلب گوهر دُر یتیم از ما طلب

2 عاشقانه خم می را نوش کن جرعه ای بود بیا دریا طلب

1 دل ما گشته است دلبر ما گل ما بی حد است و شکّر ما

2 ما همیشه میان گل شکریم زان دل ما قوی است در بر ما

1 ذوق اگر داری در این دریا درآ عاشقانه خوش بیا با ما برآ

2 گر بیابی گوشهٔ میخانه ای کی کنی رغبت به ملک دو سرا