1 چون گسی کردمت بدستک خویش گنه خویش بر تو افگندم
2 خانه از روی تو تهی کردم دیده از خون دل بیاگندم
3 عجب آید مرا ز کردهٔ خویش کز در گریهام، همی خندم
1 سر سرو قدش شد باژگونه دو تا شد پشت او همچون درونه
1 مرغ دیدی که بچه زو ببرند؟ چاو چاوان درست چونانست
2 باز چون بر گرفت پرده ز روی کروه دندان و پشت چوگانست
1 ... ...
2 رخسارهٔ او پرده عشاق درید با آن که نهفته دارد اندر پرده
1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار