1 چون برگ گلست روی نیکوی تو خوش چون سنبل تر سلسله موی تو خوش
2 چون خلق فرشته و پری خوی تو خوش ای خوی تو خوش موی تو خوش روی تو خوش
1 نی دل و دین ماند نه صبر و شکیبایی مرا رفته رفته جمع شد اسباب تنهایی مرا
2 چند بر من رو نهد هر جا که باشد محنتی دل گرفت از صحبت یاران هر جایی مرا
1 منم ببادیه نیستی نهاده قدم بحرف قید ز کلک فنا کشیده رقم
2 حکیم عقل ز درک تشخصم عاجز دبیر درک در اثبات هستیم ملزم