1 چون جرم گنه وفاست ما را هر نوع کشد سزاست ما را

2 از خنجر خویش خون ما ریخت زین بیش چه خونبهاست ما را

3 هر وقت که با رقیب بنشست در محفل خویش خواست ما را

4 یکبار به بزم خویش ننشاند نوعی که سزای ماست ما را

5 چندانکه چو بدر حسنش افزود مانند هلال کاست ما را

6 از ما شده مدعی گریزان داند که چه مدعاست ما را

7 دارد سر قتل ما و در سر غافل که همین هواست ما را

8 در عشق (سحاب) هر که از خویش بیگانه شد آشناست ما را