چون تنگ نباشد دل مسکین از سعدی شیرازی غزل 599

1 چون تنگ نباشد دل مسکین حمامی که‌ش یار هم آواز بگیرند به دامی

2 دیشب همه شب دست در آغوش سلامت و امروز همه روز تمنای سلامی

3 آن بوی گل و سنبل و نالیدن بلبل خوش بود دریغا که نکردند دوامی

4 از من مطلب صبر جدایی که ندارم سنگیست فراق و دل محنت زده جامی

5 در هیچ مقامی دل مسکین نشکیبد خو کرده صحبت که برافتد ز مقامی

6 بی دوست حرام است جهان دیدن مشتاق قندیل بکش تا بنشینم به ظلامی

7 چندان بنشینم که برآید نفس صبح کان وقت به دل می‌رسد از دوست پیامی

8 آنجا که تویی رفتن ما سود ندارد الا به کرم پیش نهد لطف تو گامی

9 زان عین که دیدی اثری بیش نمانده‌ست جانی به دهان آمده در حسرت کامی

10 سعدی سخن یار نگوید بر اغیار هرگز نبرد سوخته‌ای قصه به خامی