چون دست قضا رشته اعمار از حکیم سبزواری غزل 61

1 چون دست قضا رشته اعمار برشت بگسیختنش خامهٔ تقدیر نوشت

2 از حکم ازل نه رسته برناونه پیر وز دام اجل نجسته زیباونه زشت

3 افشاند در این مزرعه هر کس تخمی ناچار بباید دِرَوَد حاصِل کشت

4 امروز بپای خم می سر مستی فرداست که بر تارک خم باشی خشت

5 یکچند اگر گسیخت پیوند ازل در عاقبت انجام بآغاز سرشت

6 بردار دل ار چه مُلک دارا داری کین دار فنا بباید از دست بهشت

7 برگشت باو هرچه از او گشت پدید گر ز اهل کلیسیاست و از اهل کنشت

8 با دوستی پنج تن از کاخ سپنج اسرار رواین پنج به از هشت بهشت