چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 84

1 چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها زیرا که منم بی‌من با شاه جهان تنها

2 ای مشعله آورده دل را به سحر برده جان را برسان در دل دل را مستان تنها

3 از خشم و حسد جان را بیگانه مکن با دل آن را مگذار این جا وین را بمخوان تنها

4 شاهانه پیامی کن یک دعوت عامی کن تا کی بود ای سلطان این با تو و آن تنها

5 چون دوش اگر امشب نایی و ببندی لب صد شور کنیم ای جان نکنیم فغان تنها