دارد که چون تو پادشهی بنده‌ات از وحشی بافقی غزل 287

1 دارد که چون تو پادشهی بنده‌ات شوم قربان اختلاط فریبنده‌ات شوم

2 بیعانهٔ هزار غلام است خنده‌ات سد بار بندهٔ لب پر خنده‌ات شوم

3 سد کس به یک نگه فکنی در کمان لطف شیدایی نگاه پراکنده‌ات شوم

4 پروانه سوزد از پی سد گام پرتوت سرگرم شمع عارض تابنده‌ات شوم

5 خوش اختریست اینکه بر آمد به طالعت وحشی غلام اختر تابنده‌ات شوم