1 چون میل تو به آب همی بینم ای صنم مانند چشمه کردم من چشم خویشتن

2 سقا اگر همیشه کند سوی چشمه میل بس چون که میل نیست تو را سوی چشم من

3 دانسته ای مگر که بود بی خلاف گرم آن آب دیده ای که بود از غم و حزن

4 جانا بیا که سرد همی گردد آب چشم هر گه که شد جدا دم سرد من از دهن