چون تلخ سخن رانی تنگ از خاقانی شروانی غزل 245

1 چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم چون کار به جان آری جان دگرت خوانم

2 زهر غم خویشم ده تا عمر خوشت گویم خاک در خویشم خوان تا تاج سرت خوانم

3 اشک و رخ من هر دو سرخ است و کبود از تو خوش رنگرزی زین پس عیسی هنرت خوانم

4 چون درد توام گیرد دامان غمت گیرم آیم به سر کویت وز در به درت خوانم

5 زین خواندن بی‌حاصل بستم لب و بس کردم هم کم شنوی دانم گر بیشترت خوانم

6 گفتی که چو وقت آید کارت به ازین سازم این عشوه مده کانگه افسوس گرت خوانم

7 از محنت خاقانی بس بی‌خبری ویحک دانم نشوی در خط گر بی‌خبرت خوانم