چون زلف یار گیرم دستم از خاقانی شروانی غزل 183

1 چون زلف یار گیرم دستم به یارب آید چون پای دوست بوسم جانم بر لب آید

2 هر شب ز دست هجرش چندان به یارب آیم کز دست یارب من یارب به یارب آید

3 تا خط نو دمیدش بگریزم از غم او کانگه سفر نشاید چون مه به عقرب آید