چون شادی بی غم به جهان از سحاب اصفهانی غزل 236

1 شعله ور چون برق خواهم بی تو آه خویش را تا کنم زان چاره ی روز سیاه خویش را

2 نیست ناز و غمزه در فرمان او چون خسروی کز خرابی منع نتواند سپاه خویش را

1 روز آن را که سیه گشت ز چشم سیهت روشنی نیست جز از پرتو روی چو مهت

2 ز یکی جان بستاند به یکی جان بخشد جان من این چه اثرهاست که دارد نگهت؟

1 تا سازم آشنایت نا آشنا نگارا بیگانه کردم از خویش یاران آشنا را

2 با آنکه جز صبا نیست پیکی ز من به کویش خواهم که ره نباشد در کوی او صبا را