1 چون کشته نگاه تو سوی کفن رود جان ز تن برون شده بازش به تن رود

2 بوی گلاب از نفسش می‌توان شنید آن را که بر لب از گل رویت سخن رود

3 جذب محبت است که گلگون عنان خویش بربوده از سوار و سوی کوهکن رود

4 زحمت مکش رقیب، که در فصل گل به باغ بلبل کند ترانه و زاغ و زغن رود

5 قدسی ترحم است بر احوال آنکه او از کوی دوست با دل پرخون چو من رود