چون دل گرفت لشکر سلطان عشق از سیف فرغانی غزل 278

1 چون دل گرفت لشکر سلطان عشق یار دل هرچه کرد بفرمان عشق یار

2 ای اعتماد کرده بر اسلام خویشتن آگه نه ای ز کفر مسلمان عشق یار

3 گر جان و گر دلست اضافت مکن بخود هرچ آن تست هست همه آن عشق یار

4 همچون ملک شوی تو چو در ملک تو شود دیو و پری بحکم سلیمان عشق یار

5 از چنگ گرگ نفس دلت بازرست اگر شد گوسپند جان تو قربان عشق یار

6 گر دست رس خوهید بچوگان زلف دوست خود را درافگنید بمیدان عشق یار

7 بی خود برین بساط قدم نه که راه نیست هشیار را بمجلس مستان عشق یار

8 در زیر بام چرخ مجوی آستان دوست بالای عرش دان در ایوان عشق یار

9 اشکم بگوش خلق رسانید سر من چشمم مدد نکرد بکتمان عشق یار

10 فردا که خلق را بعملها دهند مزد بینی مرا گرفته گریبان عشق یار

11 ایمن ز بیم دوزخ و آزاد از بهشت حیران حسن دلبر و سکران عشق یار

12 دم درکش ای فقیر اگر چه شدی چو سیف سلطان ملک شعر و غزل خوان عشق یار

13 کز چرخ برگذشت و بقیمت ز زر گذشت نقد سخن ز سکه سلطان عشق یار