چون بحکم شاه دین از واعظ قزوینی دیوان اشعار 11

1 چون بحکم شاه دین پرور «سلیمان » زمان آنکه از عدلش جهان امروز رشک جنت است

2 چشم عقل دور بینش، پاسبان ملک دین فکرت رای متینش، برج حصن دولت است

3 هر نظر گرداندن از حزمش، بگرد مملکت رشته گلدسته آیین ملک و ملت است

4 ابر جودش، آبیار مزرع امید خلق برق تیغش باغبان گلشن امنیت است

5 هم ز سعی بنده درگاه او«ریواس بیگ » آنکه او را از کرم، تعمیر دلها عادت است

6 شد تمام این طاق عالی، کز شرف چون طاق دل روز شب لبریز فیض، از یاد رب العزت است

7 از زلال فیض خاک این مقام پرصفا گلشن نخل دعای شاه گردون حشمت است

8 گشت «باب الجنه »، زین عالی بنا تا سرفراز بعد از این با صدر جنت از شرف هم رتبت است

9 دیدمش از دور، گفتم: آسمان است آن؟! خرد از ره تاریخ گفت: «آن طاق باب الجنة است »!