شد دهان شکرگو هر زخم نخجیر از قدسی مشهدی غزل 23

1 شد دهان شکرگو هر زخم نخجیر ترا صید پیکان‌خورده داند لذت تیر ترا

2 جز حدیث بیستون در بزم شیرین نگذرد آفرین ای ناله فرهاد تاثیر ترا

3 جور کن چندان که بتوانی که روز بازخواست بر زبان شکوه شکر آید عنان‌گیر ترا

4 از چه خاکی ای دل ویران که از روز ازل هیچ‌کس از پیش خود نگرفت تعمیر ترا

5 بر در دیوانگی زد بر سر کوی تو دل تا به گردن افکند زلف چو زنجیر ترا

6 صید دل نزدیک و تیر غمزه دائم در کمان ای شکارانداز باعث چیست تاخیر ترا؟

7 گر خطایی رفت قدسی حرف نومیدی مزن کی کریمان بر تو می‌گیرند تقصیر ترا