خشنود شوی چون دل خشنود نیابی از غالب دهلوی غزل 312

1 خشنود شوی چون دل خشنود نیابی ترسم که زیانکار کسی سود نیابی

2 از قافله گرمروان تو نباشد رختی که به سیلش شرراندود نیابی

3 فرقی ست نه اندک ز دلم تا به دل تو معذوری اگر حرف مرا زود نیابی

4 بر ذوق خداداد نظردوختگانیم در سینه ما زخم نمکسود نیابی

5 در وجد به هنجار نفس دست فشانیم در حلقه ما رقص دف و عود نیابی

6 در مشرب ما خواهش فردوس نجویی در مجمع ما طالع مسعود نیابی

7 در باده اندیشه ما درد نبینی در آتش هنگامه ما دود نیابی

8 چون آخر حسن ست به ما ساز که دیگر با هم کششی مانع مقصود نیابی

9 آن شرم که در پرده گری بود نداری آن شوق که در پرده دری بود نیابی

10 غالب به دکانی که به امید گشودیم سرمایه ما جز هوس سود نیابی