به کفافی دلا قناعت کن از فیض کاشانی غزل 746

1 به کفافی دلا قناعت کن باقی عمر صرف طاعت کن

2 خواهی ار حاصلی به دست آری مزرع عمر را زراعت کن

3 هست دریای بی‌کرانْ دنیا به سبوئی از آن قناعت کن

4 گر متاعی خری بخر دانش نقد ایام را بضاعت کن

5 تخم دانش بگیر و آب عمل در زمین دلت زراعت کن

6 کوکب عمر را غروب رسید تا توانیش صرف طاعت کن

7 شد قمر شقُّ و ساعتْ اِقْتَرَبَت نقد ساعات صرف ساعت کن

8 شست‌و‌شوئی بده دل و جان را خویش را قابل شفاعت کن

9 ناگهان می‌رسد اجل ای فیض بر گهنه تا توانْ ضراعت کن