با کسان در صلح و با از بابافغانی شیرازی غزل 354

1 با کسان در صلح و با خود دایما در جنگ باش هیچکار از بیغمی نگشایدت دلتنگ باش

2 طاعت و عشرت نگردد جمع با هم ای عزیز گر مرید پیر راهی یکدل و یکرنگ باش

3 پادشاهی مانع فقر و نقیض عشق نیست همت از دلهای آگه خواه و بر اورنگ باش

4 خضر اگر همره بود از دوری منزل چه باک وادی مقصود گو هر گام صد فرسنگ باش

5 چون ندانستی که در اصل از کدام آب و گلی خواه لعل آتشین خواهی سفال و سنگ باش

6 پیر صحبت گفت بشنو هر که دارد قول راست گر نوای نی نباشد گو صدای چنگ باش

7 آه گرمت مجلس عشاق می آرد بجوش نیک می‌نالی فغانی بر همین آهنگ باش