ساقی بیار باده وزین جنس از غبار همدانی غزل 63

1 ساقی بیار باده وزین جنس آتشم پروانه وش بسوز کزین سوز سرخوشم

2 مستی دهد به یاد لبت اشک لاله رنگ چندان که از ایاق تو صهبای بی غشم

3 از جام دهر جرعۀ مِی کس نمی خورد جز من که با هوای تو زین باده میچشم

4 جانم بسوخت شعلۀ عشق بتان چو شمع از دست پایداری جسم بلاکشم

5 از بس امید دارم و ترسان ز اشک و آه گاهی در آب غرقه و گاهی در آتشم

6 جانم به لب رسیده و چشمم به راه دوست با مرگ و انتظار عجب در کشاکشم