بانگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 247

1 بانگ تسبیح بشنو از بالا پس تو هم سبح اسمه الاعلی

2 گل و سنبل چرد دلت چون یافت مرغزاری که اخرج المرعی

3 یعلم الجهر نقش این آهوست ناف مشکین او و مایخفی

4 نفس آهوان او چو رسید روح را سوی مرغزار هدی

5 تشنه را کی بود فراموشی چون سنقرئک فلا تنسی