بانگ نی می برد ز هوش مرا از نظیری نیشابوری غزل 27

1 بانگ نی می برد ز هوش مرا می دهد می ز راه گوش مرا

2 ناله نای تا حریم وصال می برد بر کنار و دوش مرا

3 مادرم نای و من چو طفل رضیع صوت او می کند خموش مرا

4 نخل نخلست نای پنداری می چشاند به نیش نوش مرا

5 مطرب می گسار در نظر است نیست حاجت به می فروش مرا

6 سر غیبم درون پرده راز نغمه می آورد به جوش مرا

7 چون سماعم نقاب بردارد نشود شرم روی پوش مرا

8 غزل مطربم به وجد آورد جان رود بر سر خروش مرا

9 جوش زد در درون «نظیری » حرف کاش بودی سخن نیوش مرا