بدو گفت از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 57

1 بدو گفت دانای هندوستان که ای شمع جمع همه سیستان

2 درختی که فوق ثریا بود زهر چیز برتر به بالا بود

3 نباشد بجز همت ای هوشمند که فیروزگر هست همت بلند

4 گشاده به همت شود کار تو زهمت شود تیز بازار تو

5 چو یزدان به همت شود رهنمای تو بی همت اندر زمانه مپای

6 تو گر کوتهی،دار همت بلند زهمت به جایی رسد هوشمند