بخت بد بی‌اختیار از کوی از فضولی بغدادی غزل 155

1 بخت بد بی‌اختیار از کوی یارم می‌برد بی‌قرارم می‌کند بی‌اختیارم می‌برد

2 چون نگریم در طریق عشق ترک اعتبار در میان پاکبازان اعتبارم می‌برد

3 التفاتی نیست بر حالم ز اهل این دیار وه که این بی‌التفاتی زین دیارم می‌برد

4 تا چه بد کردم درین کشور که بهر کام دل آنکه با صد عزتم آورد خوارم می‌برد

5 وه چه حالست این که دور دون بدین محنت‌سرا شادمان می‌آورد هربار زارم می‌برد

6 بر سر آن کوی تا یابم به کام دل قرار چرخ خاکم کرده بود اکنون غبارم می‌برد

7 من فضولی نیستم سرگشته عالم به خود اینچنین بی‌خود به هرسو روزگارم می‌برد