1 پسر بد مر او را دو فرخنده کام که پیروز و هرمزدشان بود نام

2 ز پیروز که بود هرمزد گرد ولیکن پدر شاهی او را سپرد

3 کز او دید نرمی و آهستگی خردمندی و شرم و شایستگی

4 به هرمزد سپرد تخت و نگین همان لشکر و گنج ایران زمین

5 غمی گشت پیروز از کار شاه سوی شاه هیتالیان جست راه

6 که قوم فتالیت خوانندشان هم از هون اسپید دانندشان

7 چغانی شهی بد فغانیش نام جهان جوی و با لشگر و نام و کام

8 بدو داد شمشیر زن سی هزار به ایران بیاید سوی کارزار

9 چو هرمزد روی برادر بدید دلش مهر و پیوند او برگزید

10 پیاده شد از اسب و بردش نماز بدو تاج و تخت کئی داد باز